112. İhlâs Sûresi

Mekke döneminde nâzil olmuştur. Dört âyettir. Kur’an’ın ve İslâm’ın özü olan sûredir. Bu sebeple bu adla anılmıştır.

Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla

1. De ki: “O Allah, birdir.”

2. Allah Samed’dir (her varlık O’na muhtaçtır, O hiçbir şeye muhtaç değildir, başvurulup yardım istenilecek tek varlık O’dur).

3. (O) baba olmadı ve doğmadı da.[1]

4. Hiçbir şey O’na denk (ve benzer) değildir.

(Allah, zât-ı ulûhiyetinde, mülkünde, kudretinde, hükmünde, hâkimiyetinde ve bütün sıfatlarında birdir. Eşi, dengi ve benzeri yoktur.

Bu sûrenin bir adı da Tevhid sûresidir. Bundan dolayı hadîs-i şerîfte, İhlâs sûresinin, Kur’an’ın üçte birine denk olduğu bildirilmiştir.)


[1] İncillere hıristiyanlarca yazılan: “Allah babadır, oğul Allah da İsa’dır.” şeklindeki küfür ve şirk inancı bu âyetle reddedilmiştir. Allah ezelî ve ebedîdir. O, ne doğmuş çocuk olarak aciz bir varlık ne de çocuğa muhtaç bir varlıktır. O, Samed’dir.