111. Tebbet Sûresi

Mekke döneminde nâzil olmuştur. Beş âyettir. Tebbet, “kurusun” mânasına bedduadır. Adını ilk âyetteki aynı kelimeden almıştır. Leheb ve Mesed sûresi de denilir. Ebû Leheb ve karısı, Allah Resûlü’ne eziyet için gece geçeceği yollara çalı, diken atarlardı. Sûre, İslâm’a karşı tavır alan ve engel koyan Ebû Leheb, karısı ve benzerlerine yönelik nâzil olmuştur.

Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla

1. Ebû Leheb’in elleri kurusun (o kahrolsun), hem kahrolacak da![1]

2. Malı ve kazandığı (şeyler) ona fayda vermedi.

3. (O) alevli bir ateşe girecektir.

4-5. Odun hamalı (gibi İslâm’a ve müslümanlara karşı kin ve fesat yükü taşıyan) karısı da, boynunda (hamallık simgesi) bükülüp örülmüş bir ip olduğu halde (ateşe girecektir).